We hebben dit jaar niet actief mee kunnen helpen bij inzetten. Dit was de directe nasleep van het verlies van Libby in 2018, de noodzakelijke ingreep bij Chinook vorig jaar en, helaas, haar overlijden gedurende 2019, het herstel van Ollie na zijn nek-hernia en het op leeftijd komen van Djinta. Het was me het jaartje wel…
Vanzelfsprekend hebben Hans en Maaike een behoorlijke knauw gekregen van alle verwikkelingen. Niet alleen waren Libby en Chinook hun honden en is Ollie ook een lid van hun gezin, maar ook het pupje Ziva hebben ze na een paar maanden verloren aan een ongeneeslijke kwaal. Een hard gelag.
Daar tegenover stond het schouder-aan-schouder werken aan de toekomst. Met z’n allen hebben we gedaan wat we konden om de jonge garde op inzet-niveau te krijgen. En dat is gelukt!
In begin maart hebben we tijdens onze jaarlijkse sneeuwtraining heel goed werk van onze honden en geleiders kunnen zien: halverwege de week haalden alle honden het slachtoffer tevoorschijn uit een “lawinegebied” waar de geleiders zelf geen duidelijk beeld meer hadden waar het oefenslachtoffer onder de sneeuw zou kunnen zitten.
De rest van het jaar heel veel vlakte en wat puin- en waterwerk getraind tot aan de duurtraining in Luxemburg in een weekeinde in september. Het werd een groot succes. Samen met onze vrienden van het RHT-NH hebben we onze koppels blootgesteld aan urenlange zoekacties met meerdere “slachtoffers”. De honden toonden het hele weekeinde niet alleen kwalitatief zoekwerk, maar ook de concentratie om dit gedurende twee dagen met enthousiasme vol te houden.
We waren dan ook oprecht trots om ons nieuwe team te mogen presenteren op een gezamenlijke SRO oefendag, georganiseerd door Oger Zoekhonden in oktober. Vele tientallen reddingskoppels uit alle delen van Nederland waren hier vertegenwoordigd en dan is het na alle ellende die we hebben moeten meemaken een heel fijne gedachte dat het eerste slachtoffer op die dag werd gevonden door onze jonge garde!
Ons harde werken heeft wel tot gevolg gehad dat onze werkkleding behoorlijk aan schoonheid heeft ingeboet. Om donaties te stimuleren teneinde minder sjofel tevoorschijn te moeten komen zijn we gestart met een initiatief om een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) status te verkrijgen. Dit had wat voeten in de aarde, aangezien we onze statuten hiervoor moesten aanpassen, dat dus weer financiële gevolgen had. Gelukkig is “ons” notariskantoor ons financieel tegemoet gekomen en zijn we niet al te gehavend uit deze slag gekomen.
Dus aan het einde van 2019 hebben we een bestand van 6 inzetbare honden en vol plannen voor de toekomst: nieuwe kleding voor de ANBI Stichting Reddingshonden Sirius. En dat alles met onze nieuwe website.
En maar trainen. En klaarstaan om te helpen met zoeken naar hen, die niet gemist kunnen worden. Op naar 2020. Moge het een beter jaar voor ons worden…
Hans G