Het moet nog maar eens worden gezegd: we doen de sneeuw training voor twee redenen, te weten voor de samenwerking binnen het team / de roedel en voor het puinwerk. We achten de kans, dat we ooit zullen worden ingezet op een lawine ongeveer net zo groot als een inzet op de planeet Mars, maar het soort werk komt heel sterk overeen met het werken op puin. Alleen is het zoveel schoner en minder risicovol als het werken op puin, waar je allerlei voorwerpen kunt aantreffen waaraan mens en hond zich kunnen verwonden.
Het weer was ons dit jaar heel erg goed gezind: er was voldoende sneeuw om mooie verstekken te bouwen en de zon was er bijna elke dag. Het leek wel vakantie… De honden hebben heel goed werk laten zien, van de kleine Silke tot goeie ouwe Chinook. Vooral de laatste oefening was indrukwekkend: het verstek was geheel gesloten en de honden werden één voor één ingezet op een egale sneeuw vlakte. Zonder uitzondering gaf elke hond keurig de plaats aan waar gegraven moest worden om vervolgens samen met de geleider het verstek open te graven en in te dringen bij het slachtoffer.
Sneeuwvlakte 
met interessante plek
Er kon mooi doorgewerkt worden omdat we versterking hadden gekregen van vrienden, die twee dagen de rol van slachtoffer en bivakwacht op zich wilden nemen. Inge van Zweden en Henk van Ulzen: onze dank is groot.
“Slachtoffer” 
wordt geborgen
Natuurlijk werd er naast hard werken ook aan de teambuilding gedacht. Op het terras, in de zon, aan de Apfelstrudel of Kaiserschmarren, koffie, warme chocolademelk. Ach allemaal heel vervelend ☺
Na een feestmaal op de vrijdag avond zijn we zaterdag weer richting huis gegaan. Wim en Annet verspeelden een band van de auto, maar de vertraging was dermate weinig dat ze toch rond etenstijd weer thuis waren.
Het was (weer) een geslaagde week!
Hans Groote
